عادت ها در ظاهر تا زمانی که از آستانه ای حیاتی عبور نکرده و سطح تازه ای از عملکرد را آشکار نساخته باشید، هیچ تغییری را پدید نمی آورند. در ابتدا و در مراحل میانی مسیر هر جست و جویی، اغلب در فلاتی از ناامیدی قرار دارید. شما توقع دارید که به شکل خطی پیشرفت کنید و تغییرات طی روزها، هفته ها و حتی ماه های اول چقدر ناامیدکننده به نظر می رسد. گویی که اصلا قدمی پیش نرفته اید. این روند کند، نشانه ی هر جریان ترکیب و تشدید شونده ای است: قوی ترین پیامدها با تأخیر از راه می رسد.
زمانی که سرانجام از فلات «پتانسیل نهفته» عبور می کنیم، دیگران آن را موفقیت یک شبه می نامند. جهان بیرونی به جای آن که کل این روند را ببیند، فقط مهیج ترین رخداد را می بیند؛ لیکن ما می دانیم کاری که از مدت ها قبل انجام داده ایم، زمانی که به نظر می رسید، هیچ پیشرفتی نکرده ایم، سبب می شود که امروز بتوانیم جهش کنیم.
استاد شدن صبوری می خواهد. مدیران تیم بسکتبال سن آنتونیو اسپرز، یکی از موفق ترین تیم های تاریخ ان. بی. ای، عبارتی از مصلح اجتماعی، ژاکوب ریس را در رختکن بازیکنان آویخته اند: «وقتی هیچ کاری پیش نمی رود، می روم و به آن سنگ تراشی نگاه می کنم که بارها، شاید صدبار، بر تکه سنگی می کوبد بی آنکه ترکی در آن پدیدار شود. با این وصف، وقتی برای صدویکمین بار می کوبد، سنگ دو پاره می شود. آنگاه می فهمم که این ضربه ی آخر نیست که سنگ را دو پاره می کند؛ بلکه دوپاره شدن سنگ، نتیجه ی ضربه های قبلی بوده است».
برچسب ها
کتاب عادت های اتمیارسال دیدگاه
دیدگاه ها
آخرین مطالب
.png)
پربازدیدترین مطالب
گروه بندی
